Erradikala

Burgos. Uda erdialdea. Espainia profundoko bero sapa. Espainia fatxa toreroarekin lotzen dut beti bero handia. Pelikula gehiegi ikusi ditut agian. Bazkalordua (hau da, laurak). Tabernatxo batera gerturatu gara, zerbait jateko asmoz. "Tapas y jamones José Antonio", edo halako zerbait. Kanpoan, postal bateko argazkia izan zitekeena; sepia kolorean eta oroigarri-denda zahar hauetako baten kanpoaldean hautsa hartzen egoten direnetakoa. Lau gizon, haien ardo txikitoarekin, purua ahoan eta emazteak tentuz lisatutako alkandora soinean, "tapas y jamones" famatu horiek betetako sabela estaltzen diena. Eseri gara, eta zerbitzatu gaitu oso jator neska gazte batek. Biratu dira lau gizonen buruak pasatu denean: "¡Chata, tráime otro cuando pueda!". Komunera joan behar naiz. Sartu naiz tabernara, eta eskailera estu-estu batzuen gainean ikusi dut komunen karteltxoa. Hasi naiz jaisten, eta han torero bat urrezko koadroan, han bi sebillana. Errazegi jartzen didate aurreiritziak izateko. Behera iritsi, eta bi ate: gonaduna, eta bestea. Eta ni gonaduna naiz. Baina okupatuta dago. Baina aber, ni errebeldea naiz. Eta txiza egin nahi badut, ba egingo dut berdin-berdin mutilen komunean, ezta? Ze desberdintasun dago, ba? Sartu naiz, itxi dut atea krisketaz, eta prakak jaitsita hasi naiz nire speech politikoa eraikitzen. Irteten naizenean gizon "macho" hauetako bat baldin badago kanpoan itxaroten, zer? Zerbait esango dit, seguru. Eta esaten badit, ba erantzungo diot, argi eta garbi, komunak denentzat direla, eta ez dela ezer gertatzen beste komunera sartzeagatik; eta gainera, zer? Zer daki berak ni neska naizen? Ezin du hori jakin, e! Eta baldin banaiz (ze banaiz), ba zer? Ba zuloa duen gauza zuri bat dago bi ateen atzean, eta berdin-berdin egin dezake berak txiza batean edo bestean. Gainera, zer, imaginatu kartelik ez dagoela! Ah, orduan zer? Orduan berdin da? Kartelak erabakitzen du nire komuna okupatuta badago txiza aguantatu behar dudala, naiz eta identikoa den beste komun bat libre egon? Ba ez. Hori ez da horrela. Eta kitto. Prakak igo eta ireki dut krisketa, adrenalinaz blai. Prestatu dudan argumentu sortarekin. Bueno. Bueno! Entzungo dit. Ireki atea, eta ezer ez. Ez "macho ibérico"-rik, ez ezer. Triste begiratu diot gonadun kartela zuen komunari; libratu da ja. Eskailerak igotzen ari naizela, onartu behar izan diot begirada erronkariz so dudan toreroari erradikala izatea ez dela hain emozionantea, noizean behin ezin badiozu norbaiti zerbait aurpegiratu. Gauza txikitxo bat bada ere, e. Ez dakit. Ba hori, sartzea bestearen komunean eta argudiatzeko aukera bat izatea. Ze itxaron nezakeen. Baina klaro, ni erradikala naiz eta...