Mila aldiz zeharkatu ditudan kaleetan zehar abiatu naiz metro geltokirantz. Kaletxo txikiak, xarmantak oso; hala ere, denborak eta errutinak ohiko bihurtu dituzte ja. Tunelean sartu bezain laster musika goxo batek bete dizkit belarriak. Bibolin jole gazte bat ikusi dut urrunean, paretaren kontra jarrita. Gerturatu, eta gelditu egin naiz bere aurrean, nire pausoen oihartzunak melodia perfektua zapalduko duen beldurrez. Neskak hazpegi markatuak ditu; oso denbora gutxian asko hazi behar izan balitz nola. Begiak itxita ari da jotzen; ez eskuekin soilik, gorputz osoarekin baizik. Hogei urte baino gehiago ez ditu izango. Jaka handi bat darama soinean, praka estuak eta Martens zaharkituak. Parean du bibolinaren zorroa, ia hutsik. Poltsikoetan bila hasi, eta pare bat txanpon baino ez ditut aurkitu. Bada zerbait. Bukatu du pieza, eta txanponekin hurbildu natzaio. Begi gris sakon amaigabeekin zeharkatu nau, eta irribarre egin dit. Asko leundu zaio aurpegiera; polita da zinez. Irribarrea itzuli diot, eta guztiz gorrituta geltokira iritsi, eta metrora igo naiz.
Aspaldi irakurri nuen artikulu batez oroitu naiz. Esperimentu bati buruzkoa zen: musikari ospetsu bat Londreseko metro geltokian aritu zen jotzen egun batez. Milaka pertsona pasatu ziren bere aurretik: haurrak, helduak, ikasleak, langileak, agureak... Bost bat urteko haur bat izan zen bera entzuteko gelditu zen bakarra. Mila pertsona haietatik, batek baino ez zuen denborarik edo gogorik izan gizon hura jotzen entzuteko. Bakar batek. Gau hartan bertan, musikari hark kontzertu bat eman zuen Londresko antzokirik ospetsuenean. Milaka pertsonak dirutza ordaindu zuten gizon hura jotzen entzuteko. Itxurakeria, horixe.
Zenbat eta zenbat jende talentudun izango da munduan, izen bat ez izateagatik soilik itzalpean bizi dena?
Aspaldi irakurri nuen artikulu batez oroitu naiz. Esperimentu bati buruzkoa zen: musikari ospetsu bat Londreseko metro geltokian aritu zen jotzen egun batez. Milaka pertsona pasatu ziren bere aurretik: haurrak, helduak, ikasleak, langileak, agureak... Bost bat urteko haur bat izan zen bera entzuteko gelditu zen bakarra. Mila pertsona haietatik, batek baino ez zuen denborarik edo gogorik izan gizon hura jotzen entzuteko. Bakar batek. Gau hartan bertan, musikari hark kontzertu bat eman zuen Londresko antzokirik ospetsuenean. Milaka pertsonak dirutza ordaindu zuten gizon hura jotzen entzuteko. Itxurakeria, horixe.
Zenbat eta zenbat jende talentudun izango da munduan, izen bat ez izateagatik soilik itzalpean bizi dena?
