Piano huts bat Amsterdameko geltokian.

Piano bat dago Amsterdameko geltokian.
Piano huts bat.
Ukituko duten hatz batzuen zain dago.
Gozatuz batera, gainerakoak gozarazteko zain dago.
Geltokia hutsik dago, triste.
Bikote bat gerturatu da pianora.
Aulkian eseri dira bata bestearen ondoan, eta magia sortu dute.
Haien hatzek pianoaren tekla guztiak laztandu dituzte.
Geltokia alaitu da, eta jendeari irribarre bat marraztu zaio aurpegian.
Umeak pianoaren inguruan pilatu dira.
Baita nagusiak ere.
Piano hutsa ez dago bakarrik orain.
Geltokia ez dago hutsik orain, ezta triste ere.
Pianoa bizirik dago orain, eta langileren bat edo beste zoriontsuago iritsiko da lanera, eta bezeroren bati irribarre bat aterako dio agian.
Bezeroa pozik egongo da, eta etxera iristean seme-alabei kasu handiagoa egingo die agian.
Seme-alabak pozak zoratzen egongo dira, eta haien lagunekin detaileren bat izango dute agian.
Lagunak izugarri poztuko dira, eta aitari kontatuko diote agian.
Aitak irribarre egingo du, eta emazteari kontatuko dio agian.
Emazteak goizean, geltokian, bikote bat pianoa jotzen ikusi duela kontatuko dio.
Eta irribarre egingo dute.

Aurreiritzi hipokritak

Hipokrita sentitzen naiz askotan. Hipokrita, bai. Gizarte moderno honen kide naiz. Ados nago gaur egun babesten den pentsamolde libre, aske honekin; guztiz ados. Bakoitzaren erabakia izan dadila neska, mutil edo beste edozer izan nahi duen; nola jantzi behar duen; zein irudi fisiko duen; nolakoa den barrutik eta kanpotik; nahi duena maitatzen eta nahi duena gorrotatzen. Dirudienez, gizartearen gehiengo handi bat dago horren alde, eta asko pozten nau horrek. Baina orain, tira, izan gaitezen errealistak. Horixe defendatzen dugu guztiok, ados. Baina zenbatek du hori errotuta? Zenbatek ez du inoiz kontrakorik pentsatu? Nik bai, aitortzen dut. Esan nahi dut, ea ongi ulertzen nauzuen: zinez, izugarri gustatuko litzaidake aurreiritzirik ez izatea.

Xarma

Xarma hitzak berak badu xarma punttua. Hitzean bertan darama ixa xuabe eta goxo hori, belarrira xuxurlatzen dizuna. Xuxurla xarmant eta xuabea, xarmaren ixarena.

Olatu gorriak

Gaur ere, olatu gorriz busti dira hondartzak;

telebistan agertzen ez diren hondartzak.

Ez du axola hondartza horiek

gorriz tindatzen badira ere.

Gure hondartzan tanta gorri bat agertu bezain laster,

hantxe agertzen dira milaka kazetari: kezka, beldurra, galderak.

Bost axola haien olatuak; gure tanta da kontua.

Gure hondartzako tanta gorria da kontua.