Autoak

Idaztea auto-hustea da.

Autoa hustea, 

atzeko aldean 

urteak pilatuta daramatzan

katxarro pila ateratzea.

Auto-hustuketa,

norberaren autoaren hustuketa.

Nik autoa badut,

badut nia.

Baina ez dut gidabaimenik.

Idatzbaimena bai;

hori edozeini ematen diote.

Ez dago azterketarik horretarako.

Idaztea librea da.

Idaztea librea da?

Idazteko autoa behar da.

Behar da eduki barne ni bat.

Eta ez banaiz inor?

Ez al dut autorik?

Hobeto da garraio publikoa erabiltzea.

Gutxiago kutsatzen du.

Baina anonimoa zara

garraio publikoan.

Eta idazleoi ez zaigu anonimotasuna gustatzen.

Idazle guztiok dugu autoa.

Autorik gabe ezin da idatzi.

Ez dakit ni idazlea naizen.

Baina ez dut gida baimenik.

Atera beharko nuke.

Idatzbaimena ateratzea baino

zailagoa da gidabaimena ateratzea.

Azterketa bat dago horretarako.

Auto-eskolan ikasten da
azterketa hori nola gainditu.

Auto-eskola. 

Norberaren eskola.

Ez dut sekula gidabaimena aterako.

(In)dependentzia

Zubi zuri baten gainean ziren pintada egitekoak. Bi gazte gogotsu, indartsu. Atzetik hastea erabaki zuten, lekua kalkulatzeko, nola egingo zuten ere ez baitzeuden oso seguru. Mezuaz bai: independentzia. Urteak zeramatzaten ideia bera buruan. Poliki-poliki hasi ziren, egunez egun. Egun eguzkitsuetan ondo aritu ziren lanean. Euria hasi zen eta lana uztea erabaki zuten. “Dependentzia” irakurtzen da zubiaren gainean oraindik.