Bi aurpegiak

Bi aurpegi zituela zioten.
Ageriko aurpegia isila zen, lotsatia.
Ageriko aurpegiak ez zuen zimurrik, ezta begi-zulorik ere.
Ageriko aurpegian dena zegoen bere lekuan.
Ezkutukoak, ordea, negar egiten zuen gauero.
Ezkutukoak mina ezkutatzen zuen; oinazea, oroitzapenak, bizipenak.
Ezkutukoak laguntza eskatzen zuen oihuka, inongo zaratarik atera gabe.
Bi aurpegi zituen, zein baino zein arriskutsuagoak.