Erreklamazio orria, mesedez. Bai, mesedez, eta boligrafoa. Ez dut ulertzen zergatik dauden autobuseko eserlekuak binaka. Ez dut ulertzen, benetan. Inori ez zaizkio gustatzen, inor ez dago eroso. Mundu guztia sartzen da autobusera esperantza txiki horrekin, ea jende askorik ez dagoen, ea inor ez zaidan alboan esertzen. Mesedez. Hasten da autobusa betetzen eta hasten dira tentsio txiki horiek. Ai, ai, nire ondora dator. Motxila nuen jarrita alboko eserlekuan, baina kenduko dut, errespetuagatik. Baina ea zorte pixka batekin nire ondoan esertzen ez den. Mesedez. Bidaia lasaia nahi dut, nire musikarekin, nire espazio pertsonalarekin. Bai, bada ordua, indibidualtasunaren garai honetan, gure beharretara egokit... Ai, ai, ai, tori, tori, tori erreklamazio orria, ezer ez, ezer ez. Ai, hor dagoela tipoa, zenbat denbora elkar ikusi gabe, ai, ea ondoan esertzen zaidan eta hitz egiten dugun. Ezer ez, ezer ez, eskerrik asko, bai. Ai, kaixo, aspaldiko! Arrasatera zu ere? Joe, kasualitatea, e!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina