Egizu jauzi.

Jaio bezain laster, bide batean edo bestean jartzen zaitu bizitzak. Bideetako batek antzokiko eserlekuetara eramaten zaitu; eserleku erosoak dira, eta ikusle bakoitzak bat du bermatuta. Beste bideak, ordea, antzokiko eszenatoki gainera eramaten zaitu; bertan, rol arrotz bat antzeztu behar duzu. Aktore gehienek ez dute beren lana maite. Badakite badagoela eszenatokitik jauzi egiteko aukera, eserleku eroso horietako batean eseri eta antzezlana gustura ikusi ahal izateko. Batzuek berehala hartzen dute erabakia: jauzi egin, eta eserlekurik ez badago ere lurrean eseriko direla diote, aktore lanak egiteaz aspertu baitira dagoeneko. Hala ere, lurrean hotz handiagoa egiten du. Gainera, eserlekuetako ikusle batzuek uste dute antzezleek ez dutela eserleku bat merezi; beste batzuk eserleku bat uzteko prest daude, ordea, eta eskua luzatzen diete aktoreei errazago salto egin dezaten. Aktoreetako asko beldurtiak dira, baina: estenatokitik jauzi egiten badute, ezin izango dira berriro ere itzuli. Agian lurrean eseri beharko dira betiko, eta ez dute halakorik nahi. Izan ere, eszenatokian badute leku bat. Deserosoa da, bai, baina leku bat da azken finean. Asko erretiratuko dira aktore, armairutik irten ezinean.