"Kalera irten eta ez nuen inor ikusi, / Kalera irten eta ez nuen inor ikusi, / O jauna!, jaitsi zaitez azkenez / ezen Infernuan ez baitago inor." Zioen Leopoldo María Panerok. Zoro zegoen, edo hori zioten medikuek behintzat.
Kalean noa, bakarrik. Astelehen arratsaldea, udazkena hasi berri, hego haizea. Kalearen bukaeran agertu da Txus, Arrasateko zoroa. Denok ezagutzen dugu; nori ez dio ba "Qué feo es Mondragón cuando nieva" bat bota abuztuko egunik itsaskorrenean... Onartuko dut beldur puntua sartu zaidala; mobila hartu eta aurrera jarraitu dut. Hortxe heldu da iruzkina: "Qué va, si Dios soy yo" esan dit. Aurrera jarraitu du, besterik gabe. Leopoldo, kasu egin dizu Jaunak, etorri da. Zu beharrean, ordea, ni aurkitu nau Infernuan, bakarrik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina