Mot juste edo hitz egokiari dagokionez, nahiko oker zabiltza. Estiloa erritmo kontua da, eta ez besterik. Erritmoa duzun momentuan, ezinezkoa da hitz desegokia aukeratzea. Hala ere, hemen nago goizeko hamaiketan, ideiaz gainezka, errebelazioak barne, eta ezin ditut erabili erritmo egokia falta zaidalako. Erritmoa definitzearena oso sakona da; hitzak baino haratago doa. Eszena batek, emozio batek, olatu bat sortzen du gogamenean, berau azaltzeko gai den hitzik agertu baino askoz lehenago; idazterakoan, (hau da orain uste dudana) bakoitzaren betebeharra da hori guztia hartu eta lantzea; itxuraz, honek ez du hitzekin zerikusirik. Orduan, olatua hautsi eta gogamenean finkatzen denean, hitzak euren lekua hartzen hasten dira gutxinaka. Hau da orain uste dudana; dudarik gabe, beste iritzi bat izango dut hemendik urtebetera.
Virginia Woolf, nik itzulia.
 |
| Kanawagako olatu handia, Hokusai |
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina