Duela urte asko, liburu berezi bat ekarri zuen aitak etxera, Itziarrek itzuli zuela esanez. Irakurri nezakeen galdetu, eta ezetz, ez nuela ulertuko. Baina marrazki pila zituen eta! Nola ez zen, ba, umeentzat izango? Ba ez, ezin izan nuen irakurri, ez zelako umeentzat.
Duela pare bat aste, apalak garbitzen ari nintzela, liburu berarekin egin nuen topo. Kuriositatez beteta, garbiketa alde batera utzi eta lurrean eseri nintzen, liburua esku artean.
Marrazki asko zituen, bai, baina istoriotxo sinple bat zein sakon iritsi daitekeen ere...! Marizipriztin: neska txolina, printze zapaltzaile batekin ezkondua, etengabe menperatua... planto esan zuen arte. ''Printze batek salbatuko zuela pentsatzea ere! Hainbeste urte printze batekin bizi ostean, konturatu zen printzeak ez direla salbabidea...'' Guztiz ados! Badago printzeen esperoan bizitza osoa pikutara botatzen duen jendea, eta halaxe esango dizuet: Ez printze, ez printzesa ezta gaztelurik ere ez duzue lortuko bizitzan seguraski, baina ez kezkatu horregatik. Zoriontsuagoa izan zaitezke kale garbitzaile batekin, oraindik ordaindu gabe duzuen pisu ñimiñoan! Bizitza ez da Disney-ko istorioak bezelakoa, ez... ''Esango dizuet maitagarriak pottolotxoak direla, iletsuak, eta beltzaranak: gure barruan daude eta planto esaten dugunean agertzen zaizkigu.''
Orain ulertu dut liburuak esan nahi zuena; benetako esanahia. Berriz diot, oso sinple azaldutako istorio sakon eta errealista, guztiz gomendagarria. Bihotz-bihotzez zorionak Nunila López idazleari, Myriam Cameros marrazkilariari (zer nolako artista!) eta, nola ez, Itziar de Blas eta Mikel Garmendia itzultzaileei, barru-barruraino iristen den ipuin horietako bat aurrera ateratzeagatik!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina